Rosevottar

Ifjor meldte eg meg inn i hobbyklubben der namnet alleiere har avslørt at dette er ein klubb som handlar om hobbyar. Som alle andre, meldte eg meg inn då eg ville ha alle innmeldingspresangane gratis. Det er her den raude bagen min stammar frå, samt at eg fekk fylt opp heklenålsamlinga mi. Ulempen med slike bokklubbar er at ein må hugse å avbestille bøkene i tide, ellers får ein fort ei bok eller ti ein ikkje har bruk for. Første tabbe skjedde i november, då eg brått fekk ei heklebok eg ikkje ville ha. Den fekk nytt liv som julepresang.

I februar fekk eg månadens medlemsblad, der eg forelska meg heilt i nokre rosevottar. Månadens bok var "varme votter, og noen sokker" av Eva Trotzig. Denne boka vart ikkje avbestilt.

Det er lenge sidan eg byrja på vottane, men siden eg måtte gjere ferdig nokre restesokkar og ein genser, vart eg ikkje ferdig før idag. Den som ventar på noko godt, ventar ikkje forgjeves.

Kan eg by deg på eit par sokkar?

Legg opp 50 masker på pinne nr 3. Strikk til bråtet er passe langt. Strikke hæl over dei midterste 25 maskene slik: Strikk til du ha ei maske att på pinnen. Snu, ta første maske laust av. Fortsett til du har ei maske att på pinnen. Snu. Ta første maske laust av, strikk til det er 2 masker att på pinnen. Snu. Fortsett å strikke att og fram med ei maske meir att på pinnen for kvar gong du strikker. Strikk til du har ca 8 masker att på pinnen. No strikker du ei maske meir per pinne. Fortsett slik til du har strikka over alle maskene. Strikk forten passe langt. Når du har ca 2 cm att før full lengde fordeler du arbeidet på fire pinner. No feller du til tå. Ferdig.

Eg strikka desse sokkane med pt5 frå raumagarn. Siden dei er strikka med restegarn vart dei ulike, poenget med mine restesokkar er å bli kvitt garnet. Diverre fekk eg ikkje strikka opp garnet med desse sokkane, men eg vart no 4 fargar fattigare om ikkje anna!

Strikk på nytt

Jula 2012 fekk eg boka "strikk på nytt" skrevet av Anne-Kristi Espenes. Kort oppsumert så er det gamle mønster, med ny vri, noko tittelen på boka nok allereie har avslørt. Kvar gang eg strikker gensere og kofter som etter på må klippast i, så tenkjer eg: Aldri meir. Når eg seier aldri meir, så meiner eg det sjelden. Sjølv om eg aldri meir skulle sove på sovesal, så har eg sovet på sovesal. Sjølv om eg aldri meir skulle drikke meg for full, så drikker eg meg for full og sjølv om eg aldri meir skal strikke klær som må klippast opp, ja så gjer eg nettopp det.

Når eg skulle velge mønster denne gangen så valgte eg the easy way, rundfelling. Genseren heitter  "Genser og lue i spreke farger". Turkis og lilla, ikkje mine favorittfarger, eg synest jo at dei originale fargane var mykje kulare, skikkelig retro med raudt og blått. For min del vart det knall blå, orange og kvitt. Starta optimistisk på armen rundt juletider, så vart eg lei. No for nokre veker sida hadde eg ikkje så mangen strikkeprosjekter att, så det var med nyvunnen optmisme at eg gjenopptok arbeidet på genseren. Eg skulle kun strikke på genseren, men det eg oppdaga var at det var keisamt å strikke kun på genser, så eg vart mykje meir effektiv når eg strikka på litt restevotter samtidig. Note to self, det skal eg fortsetje med. På tirsdag var eg ferdig, om ein ser vekk fra den eine tråden eg har gløymd å feste vel og merke. Spent? Her er den!

Ta da!

In progress

Den vart sjølvsagt litt for lang og litt for brei, men den fungerer jo fint som tunika og . 

Slenger og med eit bilete av vottane som gjorde at eg vart meir effektiv med genesen. Dei er strikka med restane etter åklevottane og setesdalsokkane, og det er snakk om garnet som aldri tar slutt. No har eg tvunget eit menneske til å ta imot dei siste garnrestane, slik at eg slepp å sjå meir på dei.

Desse kan du forresten kjøpe på eplabutikken min, link øverst til høgre. 

Då lurer du kanskje på kvifor eg hadde ein lang monolog om at eg aldri meir skulle klippe i strikketing? Jo det er fordi eg skal gjere ting ferdig. I 2012, eller var det 2011, byrja eg på cortinagenser. Eg var ferdig med 1 1/2 arm, samt bolen, men siden eg gjorde generaltabben med å strikke med forskjellig pinnar, vart, narturleg nok, bolen mykje større enn ermene. Eg treng nok ikkje å sei at det drepte all motivasjon eg hadde for å gjere ferdig plagget. No har eg derimot vore flink, eg har rekket opp bolen, og starta å strikke på den att. Ermene er og no ferdig, men eg har ein stygg mistanke om at eg er nødt til å strikke mønsterdelen ein gang til på begge ermer, då eg ser dei er litt stram. Håper litt damping fikser den biffen.