Selbumaraton

No er det selbuvottar som er favoritten. Lette  å strikke, lett å få skryt. Nesten ferdig med andre paret for denne gang, mangler berre den keisamme biten med å legge trådar. Det kan ein jo gjere litt etter litt, det er jo ingen hast, er jo tross alt sommar no! Og sjølv om det regnar så er det ikkje kaldt. Om dette blir salgsvarer eller julepresangar gjenstår å sjå.

Mønsteret på dei blå vottane er eit mønster eg lenge har vært motstander av fordi eg syns det var så "keisamt" . Etter å ha strikka dei i ein anna farge enn kvitt og svart (Verdas mest keisamme fargekombinasjon) fann eg ut at den ikkje var så verst likevel!

Juleproduksjonen har starta!

Idag er det eit halvt år til lille-julafta, noko som tyder på at jula nærmar seg. Eg har derfor starta årets produksjon av julepresangar. Det er nok lite taktisk å legge ut bileta på bloggen, men eg satsar på at den næraste famillien ikkje leser denne bloggen, så eg tar sjangsen!


Ifjor fekk fire vaksne vottar, ei fekk hue og skjal, dei små fekk leikar og han som aldri frys fekk DVD. I år er det 7 vaksne og 3 born som skal ha presangar, og det er aldri for tidleg  å starte, ihvertfall ikkje når presangane skal vere heimelaga. Hugsar med gru fjoråret, når ei fekk presang som enda hadde spøtepinner på hua..

Sidan vottar tydlegvis var ein suksess fortsett eg på det iår. Det er riktignok begrensa kor mangen votter ein treng, men å ha to par selbuvotter å variere mellom har vel aldri skada? Eventuelt kan eg jo selge dei og bli rik (optmist!). På mandag vart abstinensane etter å strikke selbuvottar for store, og idag er det torsdag og eg har gjort ferdig første vott. Flink! Sidan eg har fri idag reknar eg med å bli ferdig med denne votten idag, så får eg pønske ut kva neste julepresang skal bli. Sparkjøp-lubber eller ekte tradisjonsstrikk? Her er det rikelig med garn å ta av, så tiden får vise!

Kvardagsliv

Ein kan vel sei at våren er over, sjølv om sumaren ikkje er komen heilt på plass enda. Sjølv om eg ikkje merkar sumaren i været, merkar eg den på spøtepinnane. Strikkepsykosen er over for denne gang, og strikketid er bytta ut med fjellturar. OK, det var ein løgn. Igjen. Litt fjellturar er det av og til, men andre meiningsfyllte aktiviteter som å sjå på fjernsyn, spele the sims 3 på mobilen og konserthøyring tek og av spøtetida.

Idag har eg til dømes vært på cafe saman med min nøstebarn-venninne. På vegen heim gjekk eg i same streeten som husfliden, og eg prøvde å lokka ho med meg inn. "Du kommar vel til å ende opp med å kjøpe noe, he he" - neida, svarte eg, eg skulle jo berre innom og kikke! Eg kikka på modellen av genseren eg aldri vert ferdig med, eg kjente på vamsegarnet og lurte på om det var dumt å byte ut vamsegarn med fritidsgarn, og eg kika på selbuvantene som var til salgs for 369,- NOK. Då veit eg kva som er veiledande pris om eg skal byrja med sal. Dei har jo flytta bunadsavdelingen ned til førsteetasjen, noko som gjer at eg stadig vekk kikker på bunadsbøker og anna tradisjonsmoro. Forrige gang eg var innom vart eg forelska i tysnestrøya. Denne dagen oppdaga eg pakker med utstyr til bunader, som til dømes lov til norhordaland, fana og hardanger, men diverre var alle pakkane i barnestørrelse (og eg kan ikkje sy). Hadde eg hatt ei lita jente skulle eg sydd det bunadslivet, men sidan eg ikkje har det (Well, iløpet av 8år har eg brodert ein bringeduk og brodert nokre sting i skjorta, så eg kan sikkert like godt berre sy ein liten bunad, sånn just in case) kjøpte eg like godt litt vottegarn, det er jo aldri for tidleg å starte på julepresangane !

Dagens kjøp: ikkje så fantasifullt, 2tråds gammelserie i mørkebrun og naturkvit. I Bakgrunnen ser de genseren eg starta på i 2003 og som vart fullført ved hjelp av ho mor i 2009.

Plutselig vekke, plutselig tilbake

 10 cm før eg kunne starte på mønsterdelen av arnecarlos-genseren min vart oppskrifta sporlaust vekke. Eg var djupt beskymra for om eg hadde gløymd den att på ein av mine mange cafe-besøk, men igår, 3 månadar etter at eg såg den sist, var den tilbake! Nok ein gang har det vist seg at det aldri lønar seg å rydde, for det var tydlegvis under ei slik økt at oppskrifta kilte seg på ein mystisk stad i sofaen. Uansett, no er den tilbake!

Raggsokkane er og endeleg ferdig. Denne veka har vært alt anna enn strikkeffektiv. Sikkert like greitt sidan våren er komen og ein kanskje bør bruke meir tid på å nyte flott vær enn å være inne å strikke?

Tanteteppet går sakte på fram. Det har lagt lenge på jobben, men ein skal kanskje konsentrere seg om jobb når ein er på jobb, så eg tok det heim att. No skal eg strikke denne ferdig før eg gjer noko anna